‘Neem jouw plek in’, het klinkt zo simpel.
Doe wat je past en leef je leven.
Hoe lang heb ik niet een plafond ervaren, een kader om me heen, een beeld van hoe het hoort te gaan en hoe ik mij moet gedragen. Volgens welke standaarden? Zoveel, als je het mij vraagt.
Ik heb iets meegekregen vanuit school. Mijn eerste basisschool had een stevige Rooms Katholieke basis in Blijdorp Rotterdam. Het was een school voor ons aan de overkant van onze woning, dus wel zo handig. Maar er werd echt nog met een ijzeren vuist geregeerd. Ik was vanuit huis niet Katholiek opgevoed en dat heb ik geweten. Zo hard heb ik mijn best gedaan om aan te sluiten, in te voegen, erbij te horen. Zonder succes.
En als je structureel wordt buitengesloten, dan doet dit iets met je eigenwaarde en met je gevoel van verbinding met anderen. En hoe jij je kunt verbinden met de ander en hoe zij zich tot jou verbinden, is in de eerste jaren van je leven de basis voor jouw imprint, jouw script.
‘Wat doe ik, met iemand als jij in een wereld als deze?’
Een grote vraag die wij als jong kind proberen te beantwoorden. Fysiek in hoe we worden gekieteld, geknuffeld, getroost en gevoed door onze opvoeders en belangrijke mensen om ons heen. Zijn de handen zachtaardig? Mogen we op ons tempo leren om te voelen of worden we overspoeld door gevoelens van anderen om ons heen? Als we onszelf uiten, wordt er dan op gereageerd en hoe? En als we leren lopen, worden we gestimuleerd in een veilige omgeving? En zo groeien we op, verhouden we ons tot onze omgeving en creëren daar allerlei ideeën, concepten en overtuigingen op.
Dus toen ik tot de conclusie kwam dat ik écht nog stappen te zetten had in het innemen van mijn plek, was dat een realisatie die mij soms de pet te boven ging. Want het is altijd gegaan, zoals ik het kende. En toch ging die context piepen en kraken. Het gaat niet om het veroordelen van je afkomst, maar om te zien en begrijpen waar deze je laat groeien in je autonomie en waar ook niet. Je hebt te doorgronden hoe dit jou heeft gevormd.
Ben ik nu werkelijk gelukkig? Doe ik werkelijk waar ik goed in ben en wat ik over wil brengen? Hoe urgent voelt mijn werk en ben ik daar content over? Wat zijn eventueel andere mogelijkheden?
Deze vragen ben ik mij zo vanaf 2016 – 2017 gestaag gaan stellen en onder begeleiding van supervisie, goede gesprekken met vrienden en man, ben ik steeds meer stappen gaan zetten die passen bij mij. Overigens heb ik dit soort vragen al mijn hele leven gesteld, maar vond nooit de juiste bedding voor antwoorden en ontwikkeling. Dat veranderde toen ik naar de TA academie ging.
En nooit had ik gedacht, dat ik uit zou komen waar ik nu ben. Mijn eigen bedrijf, succesvol, waar ik iedere dag met ongelooflijk veel plezier het verschil maak die ík wil maken. En er komt nog veel meer, want de ideeën en creativiteit blijft maar komen. Ik ga met mijn eigen stroming mee. Zoals Els van Steijn dat zo mooi zegt: ‘ik zit in de juiste bak van de familiefontein.’
Ik neem mijn plek in. En dat begint bij de realisatie;
- waar ik van nature mijn plek inlever, opgeef of waar ik zelf verplaats?
- Waar ik ga zorgen voor de mensen om mij heen?
- Waar ik mij moeder veroordeel voor haar keuzes?
- Waar ik me schaam voor mijn plezier en succes?
- Waar ik mezelf kleiner maak omwille van anderen?
- Waar ik de ander veroordeel en niet meer kan zien dat iemand ook zijn/ haar plek zoekt, verstrikt zit?
- Waar ik stop met zoeken en verstop?
- Waar ik mezelf misken?
- Waar ik ruimte maak voor anderen, waar ik mezelf mee te kort doe?
- Waar ik mijn grenzen niet respecteer?
Voor mij stuk voor stuk onderdelen waarbij ik voel dat ik ga glijden, wegschuivend van mijn eigen unieke plek.
Je plek innemen is namelijk fijn, want het voelt krachtig en natuurlijk. Je doet wat je hoort te doen, wat dat ook is. Mijn intuïtie is er vele malen sterker en mijn rust vele malen dieper. En tegelijkertijd vraagt het innemen van mijn plek ook te verdragen dat ik het niet iedereen naar de zin kan maken. Het verdragen van mijn eigen gemis. En verdragen komt voor mij ook overeen met verantwoordelijkheid nemen, iets werkelijk tot mij nemen. Eigenaarschap over jouw leven, dat wat je hebt gekregen en dat wat je hebt gemist, beide horen erbij, oordeelvrij.
‘En het is nooit klaar’, zo zijn Anne Tetteroo laatst nog in een podcast van Justine van der Velden in aflevering #69 van de Ondernemers Lounge. Met beide heb ik intensief gewerkt de afgelopen maanden en met genoegen. Want als de reis naar groei en ontwikkeling dan een leven lang mag duren, zorg dan voor fijne mensen om je heen!
Meer weten over het innemen van jouw plek? Kom eens in een 1 op 1 sessie verkennen of voel je welkom bij een middag familieopstellingen. https://www.in-vloed.nl/contact/agenda-opstellingen
Leuke links:
Mijn praktijk en familieopstellingen:
https://www.in-vloed.nl/aanbod/familieopstellingen
Podcast van Justine:
https://hetmarketingfundament.nl/podcasts/
Anne Tetteroo – docent bij Plata opleidingen en syteem en expressie coach en kunstenaar.
Plata opleidingen – meer over systemisch werken
https://www.plataopleidingen.nl/
TA academie – meer over script, levensposities én supervisie:
Reactie plaatsen
Reacties